|
HVV Holtgast - Lieder und Geschichten |
So kannst du d’r mit ankomen
(Een
Lesprov ut sien Book : "unnerwegens" biet Hebus-Verlag Leer - ISBN
3-935083-37-8)
Mennigeen
hett dor en swaaren Mütz bi up, wenn he in ‘t Utland fahrt. He fraggt sük: Könt
de Minsken dor günnert mi verstahn un ik hör? Kien Angst, in de Kuntreien, wor
en Bült Dütsken Urlaub maakt, könt de Lü in de Hotels un Geschäften
meesttieds so völ Dütsk verstahn, dat du di helpen kannst. Man wenn du engelsk
snacken kannst, kummst du allerwegens wieder. Mit Plattdütsk sücht dat in ‘t
Utland al slechter ut. Dat versteiht ja nüms. Nüms? Dor verlaat di man nich
to!
As mien Froo
un ik maal in Engelland en paar Daag Urlaub maken deen, drunken wi uns Tee geern
buten vör de Cafes in d’ Sünn un bekeken uns de Lü, de dor vörbilepen. To
de een of anner wunnerlik Figök geev dat dit un dat to seggen. Dat dee ik denn
doch lever up Platt, dat verstunn na mien Dünken ja kieneen.
Eens Daags
settde sük en Paar an de Disk stuuv tegen uns hen. Jungedi, wat weer de Ollske
updönnert anplünnt: dat Kleed in grelle Klören, över de lila Haren en lila
Hood so groot as en Wagenrad. Un denn eerst de dicke Klunkers, de an hör
andaalbummeln deen! Un de ofspreden lüttje Finger, wenn se hör Teetass
fasthull. Ik wull mien Froo nettakkraat up Platt seggen, wat ik dorvan hollen
dee, as uns Disknahberske an hör Mann see: „Du Hinni, de Tee smeckt hier in
‘t Utland haast so good as bi uns in Bremerhaven.“ Dat Woord bleev mi in
d’ Mund bestahn. Dat harr nich völ scheelt, un ik harr en dicken Buck schoten.
En anner
Maal, dat weer in Tunesien, wull ik even in Huus anpingeln un Swegermoder
vertellen, dat wi good landt weren. Up uns Kamer geev dat kien Telefon, dat muß
unnern in de Hotelhall gahn. Dat Frollein an de Rezeption bruukde hör Tied, bit
se de recht Stöpsels in de recht Locken schoven harr. Tomaal hörde ik achter
mi en Froolüstimm: „Nu hollt de Dussel uns ok noch so lang up. Wi willt doch
blot uns Slötel ofgeven. Un kiek even, Karl-Heinz, wat de Keerl för en Büx
anhett: Dat is kien langen Büx un ok kien lüttjen. De hett he sachs noch van
sien Kunfermation overhollen.“ Ik dreihde mi um un see: „Paß mit dien
Plattsnackeree up! In Afrika versteiht haast elker Tweede Plattdütsk.“ De
Froo kreeg en roden Kopp as en Puter un seeg ut, as wenn se am leevsten in d’
Grund versacken wull. „O, s... sünd s... se
O...Oostfrees?“ stamerde se. „W... wi
k... koomt ut Leer.“ Wi harren boll vergeten, wu wi uns Bekenntskupp
maakt hebbt. Naderhand harren wi noch mennig pläserelk Stünn mitnanner.
So kann dat
gahn, wenn man over anner Lü hersitt. Man sull dat egentlik laten. Up anner
Kant, elkeen högt sük dor of un an maal an. Well dat bestrieden deit, - ik
will ja nüms up de Steert pasen - man de lüggt.