Hett Churchill recht?  

van Wilhelm Engelken ut Neefolstenhusen

(Een Lesprov ut sien Book : "unnerwegens" biet Hebus-Verlag Leer - ISBN 3-935083-37-8)

Siet Dagen frohr dat Steen un Been. Dat Ies weer fast. Jung un Old weer, wenn ‘t de Tied hergeev, up Depen un Kuhlen mit Schöfels unnerwegens.

Ok bi Gerd kribbelde dat in de Föt. As lüttje Fent harr he ‘t up Breinermoorers lehrt, de mit Band an de Schoh fastknütt wurren. As jung Keerl harr he sük ‚Schruvendampers‘ binanner spaart, Schöfels,de man an de Schohsohl mit en Schlötel fastschruven muss. Gerd full weer bi, wu fix he domals up de Benen weer: swieren in grode Bogens, achtern un vörn översetten. Wu lang weer dat her? Twintig Jahr? Dartig? Wiß kunn he dat noch! „Radfahren un Schöfeln verlehrt ‘n nich,“ word d’r seggt.

Sien Breinermoorers un ‚Schruvendampers‘ geev ‘t nich mehr. Gerd köffde sük an de sülvig Dag neje Schöfels, wor de Schoh glieks dran weren. Denn smeet he sük up sien Rad un los gung ‘t. Sien Froo reep hum noch na: „Sall ik de Gips al invörn anröhren? Denk doran, wat Churchill seggt hett!“ Man dat hörde Gerd blot noch mit halv Ohr up sien Weg na de oll Kuhl, de he al ut Kinnertieden kennde.

Dat Ies weer swart van Minsken, groten un lüttjen, ok Heinz, sien Schöfelfründ ut Jungenstieden weer dorbi. Gerd settde in de eerst Menüten sinnig Foot för Foot. Na en halven Stünn kunn he al weer as ‘n Jungen. Na en Stünn, doch sük Gerd, weer dat för ‘t eerst Maal na so lang Tied sünner Sport genoog. Mörgen weer ok ja noch een Dag. Harr he blot up sien binner Stimm hört! - Man Heinz wull hum dor hollen. „Glieks kummt mien Froo Frieda mit en Kann vull Grog. De lettst du di doch woll nich entgahn?“ froog he. Gerd bleev.

Un denn passerde dat: He stunn noch bi Heinz to snacken, dor lepen de Schöfelkupen sinnig na vörn weg. Gerd kreeg dat Övergewicht. Sien lesde Gedank weer: Nich up de Achterkopp fallen! Dat dee he ok nich: He dreihde sük in de Luft, man kreeg de Hannen nich mehr unner ‘t Liev un knallde mit dat Kinn up ‘t Ies. As he weer up sien Benen stunn, seeg he Blood över sien Jack lopen. Sien Tungspitz föhlde över de Unnerlipp un bedüdde hum, dat de heel upreten weer. Un wat spörde he dor in sien Mund? Dat gifft ‘t doch nich, doch he, een Sniedtähn weer dat, un de anner stunn stuuv na achtern.

Heinz fahrde hum na de Kusendokter in Esens. De stürde hum glieks wieder na de Kieferchirurg in Wilhelmhaven. Dor wurr de een Tähn weer liek stellt, dat ofbroken Deel van de anner wurr ankleevt. Doröver keem för langer Tied en Plastikscheen. De Unnerlipp wurr mit seß Steken neiht. En Week drüff Gerd nich snacken un kunn blot Sopp mit en Strohspier drinken. Un de Spott van Froo un Frünnen kreeg he bovendem ok noch of.

Wat harr sien besörgt Froo hum noch över Chuchill naropen? Och ja, de grode Staatsmann sall maal seggt hebben: „Well ok in ‘t Öller up de Höcht blieven will, moot elker Dag Whisky drinken, Zigarren roken un blot kien Sport bedrieven.“ Wenn man an Gerd sien Mallör denkt, kunn he recht hebben.

Dieses Fenster schließen