Even van d‘ Benen of

van Wilhelm Engelken ut Neefolstenhusen

(Een Lesprov ut sien Book : "unnerwegens" biet Hebus-Verlag Leer - ISBN 3-935083-37-8)   

„Of Oost of West, to Huus is ‘t am best.“ Disse Wör harr Tant Rieke faken up de Tung, un se richtde sük ok dorna. Un so weer se in hör haast tachentig Levensjahren selten buten hör Dörp un blot eenmaal buten Oostfreesland unnerwegens west. Dat weer up de Hochtiedsreis mit Unkel Hinni na d‘ Rhein.

As Ik maal weer bi hör inkeek, weer ik dorum baff, as se hör Reis mit de Landfroolü na Bremen up ‘t Gesnack broch. Tant Rieke mit d‘ Bus ganz na Bremen? Ik kunn dat gar nich upkriegen. Nahberske Hanni harr hör dor wekenlang mit in de Ohren legen,klagde se, un immer weer trüggelt: „Fahr doch mit! Denn kummst du ok maal rut. Dat is doch blot een Dag.“ Uplesd harr se toseggt, un dat harr hör naderhand nich leed daan. Unnerwegens harren se mitnanner moje olle Volksleder sungen, vertellde se,  noch immer Für un Flamm. Un denn eerst in de grode Stadt de Fahrt mit ‘t Schipp dör de Haben ... un dat Överseemuseum ...  un de Böttcherstraat ... un de Stadtrundfahrt ... „Töv even, mien Jung!“ see se. Se mook en Paus, as muss se dat sacken laten. Man seeg, dat se nadoch. „Bi disse Rundfahrt wiesde uns en Minske ut Bremen de Stadt un rappelde, dat hör Tung nich still stunn. - Un dor is mi en Woord unnerkomen, dat ik nich kennen dee. Wu weer dat noch? Ach ja, dicht bi de Bahnhoff weer dat. Se see: „... und hier zu meiner Linken sehen Sie eine Reihe von Stundenhotels ...“ Stünnenhotels? Ik much vör all de Lü in d‘ Bus nich nafragen un mi womögelk blameeren. De kunnen woll denken: Dat dösig Wiev hett woll van nix Künn. Ik kann mi dat aber al denken, wat dat mit disse Hüs up sük hett: Sükse Lü as  - seggt wi maal – Hannelsvertreders, de d‘ hele Dag up de Benen sünd, sünd wiß blied, wenn se sük för ‘n Stünn en Kamer hüren un even in ‘t Bedd de Föt hoogleggen könt to verhalen. Ik maak doch ok to Huus en Middagstünn, wenn ik en drocken Vörmiddag achter mi hebb. För sowat gifft dat in de Stadt Stünnenhotels. Hebb ik recht, mien Jung? Du weetst dat sachs; du büst ja al en Bült in de wiede Welt rumkomen.“

Sull ik Tant Rieke upklaren, wat in sükse sündig Hüs würkelk vör sük geiht? Nee, lever nich, an disse Wahrheit harr se wiß lang to kauen hatt. Dat much ik mien leveTant Rieke up hör oll Daag nich andoon. „Ja, du hest seker recht,“ smüsterde ik. „De een of anner kummt so en Huus seker good topaß. Well hard arbeiden deit, mutt of un an even van d‘ Benen of.“ 

Dieses Fenster schließen