Eenmaal König, eenmaal in ‘t Levend!

van Wilhelm Engelken ut Neefolstenhusen

(Een Lesprov ut sien Book : "unnerwegens" biet Hebus-Verlag Leer - ISBN 3-935083-37-8)

 Dat Fever steeg van Dag to Dag, dat Schützenfestfever in Esens. Nu is se ennelk dor, de fievde Jahrstied. Mennig Königs sünd in de lesde Weken van Verenen, Bedrieven, Fründs- un Nahberskuppen utschoten worden.

Geern weer ik ok maal König worden van en Koppel, wor ik tohörde, man mit mien Scheetkünsten is dat nich wied her: meesttieds “Fahrkarten”, maal en Een of en Twee, eenmaal en Slumpschöt, en Acht. To mien Schoolmestertieden harr ik mit de Öllern ut mien Klass elker Jahr vör ‘t Schützenfest en Schievscheten. “Du magst ja up dit of dat Rebett en Bült Künn hebben,” meende maal en Vader. “Man dat Scheten hört wiss nich to dien Starkde.” “Un dorbi weer ik so geern maal König, eenmaal in mien Levend”, see ik un leet de Kopp hangen.

As vör Jahren mien Ruhstand vör de Dör stunn, un ik to ‘n lesden Maal mit de Moders un Vaders ut mien Klass in d‘ Scheetstand vör de Schiev stunn, keken sük de Öllern of un an so sünnerbor an un gniffelnden. Wat leep dor of? Eerst later hett een van “mien” Moders sük verbabbelt un mi verraden, dat se kört vör mien Ankomen beslaten harren: Se wullen all mit dat Gewehr bito hollen un nich in ‘t Swarte drapen. De Mester sull König worden, eenmaal in sien Levend. Dat sull hör Präsent to ‘n Ofscheed wesen.

 As de Lesde in ‘t Rieg nettakkraat schoten harr, keem Heini Janssen in d‘ Scheetstand störmt. “Mien best Koh wurr krank ... de Vehdokter weer dor ... un ik kunn ‘t nich ehrder rieten.” He weer bannig ut de Puust. “Kann ik ok noch scheten?” froog he. Klaar drüff he dat.

Na en lang Getöv keem ennelk de Scheetbaas, uns Schieven harr he in d‘ Hand. All Ogen un Ohren hungen an hum. Een na d‘ anner wurr upropen un kreeg sien Schiev, eerst de slecht Scheters, denn de betern.– Un denn weren d’r blot noch twee över. Dat wurr ganz still. “Upstahn, ji twee!” kummdeerde de Baas. Ik hörde to de Besten! Dat kunn ja gaar nich angahn! “De Tweede is ...”- he mook en langen Paus- “... Wilhelm Engelken mit en Acht,” dee he kund. Jungedi, so good harr ik ja al lang nich mehr schoten! “... un König is Heinrich Janssen.” Ik weer blied över mien tweede Stee un Heini, de van kien Öllernbeslutt wat wuss, över sien Königskett. All de annern keken bedrüppelt bi de Nös daal.

 Annerlesden bün ik unverwachts doch noch König worden van mien ‘Shanty Crew Bensersiel‘, un dat sünner Sponsors. - Of sullen mien Mitsingers woll ok ...?

Dieses Fenster schließen