Tüchnis    van Wilfriede Aden-Bakker ut Nörden

Antje, uns Enkelkind keem int Ferien mit 5 Eensen  int Tüchnis – ut veert schooljahr-.....

Do full mi in, dat har ick doch ok mal, aber int tweet Schooljahr! Man domals weer dat ok keen Kunst. Wenn lüttjet Wicht eenigermaaten anständig weer, denn har se bi -Verhalten in der Schule- 'n een. Wenn 'n nich allto schlaapmützigweer, geevt in – Beteiligung am  Unterricht- ok  'n een. Uns Moder sä immer :

Anständig wäsen,un moi uppassen. So, un denn geevt mündlich noch  'n een. Un wenn'n denn moi Schrieben de, eenigermaaten moi, nich bloot Ulen un Kreien

moak, sprung dor ok 'n een bi rut. Denn keem -Rechnen- Räken, dorbi mutt ick seggen, Unkel un Tant van Ochtersum weern Eierhändler. Wenn se van Wilhelmshaven torügg keemen, harn de beid de Taschen vull Kleengeld un grubbeln doar ok in herum. Dat hett mi woll imponeert. Tant Katrina hör Strickjacktaschen weern reinkants utbuult. Wenn ick hör denn verwunnert ankeek, sä se: „Tja, Räken mußt können! 't Eenmal Een, rüggels un vörgels glieker fell.“ Dat seet.-   Int Räken, har ick denn ok 'n een. Ick kann mi noch besinnen, dat Papa sä: „ Fief Eens, vör dat Tüchnis dürst du di wat utsöken, Mulli. Ick fohr mit di nat Stadt.“

In Esens, bi de Vries int Steenstraat, stunn wi beid vör't Schaufenster. Gliek biet Döör, in dat linker Fenster, dor leeg n' gewaltig dicken, rotkareerten Ball. De much ick tomal gern lieden. So'n Ball har ick noch nie sehn. De har bi uns int Hörn keen een. Papa het mi hüm köfft, un vull Bliedskopp gingt upt Huus an. „Dat is ja heel wat Besünners,“ meen Moder, „hast to schgaa, to spölen. De laat uns man erst mit Melkfett inrieben, dat he keen Busten kriegt!“ So leeg de Ball denn de ganze Sömmer int Diele in Hörnstohl. Immer, wenn ick dormit spölln wull, weer d'n Ütz int Tüdder: Maal  Wäär, tovöll Wind, denn het dat: „Bi Rägen un Rött spöll du man mit wat anners!“

Dat weer all Harvst, un een moien Dagg, as Grete uns Naberswicht sä: „Hoal dien fein Ball doch äben, bi uns vör't Gäävel könn wi good  spölln. Tant Trude, Grete's Moder, har nettekrat de Asters torüggschnäden, as uns de Ball in hör Rabatten flog, un tomal aal lüttjeder wuurn de. Toletzt har he richtig een Kuhl na binnen to.

Oha, dor muß ick nu mit na Huus. Moder moak 'n heel bidrööft Gesicht: „Nä,oh nä, wat schgaa,“ sä se ganz verdreelk. Aber Papa meen: „Laat man Mulli, wenn de Ball ok nich lang läävt het, dien Tüchnis blifft di ja, un irgendwenner denkst du säker noch wär an de fief Eens,  un de  Ball torügg „      un denn knippoog he mi to, „viellicht“. Un so ist denn ok kommen 2OO7 int groot Ferien.