In't Nahrichten hör ick wat van Upmarscheren, Parolen un do full mi dat wär in.....

Tägensiedig           van Wilfriede Aden-Bakker ut Nörden

Mitunner keem bi mien Olln een Mann, de har Booken un Heften to verkoopen. Mien Moder köff hüm mesttieds wat aff; man mien Vader sä denn: „Nu sett di man äben bi uns hen, wi drinken erst 'n Tass' Tee mitnanner. Mit de Religion, du weetst ja, wi sünd lutherschk', un wi blieben bi uns Gloov; man wi beid hemmt uns ja ok woll wat anners to vertellen!

As lüttjet Kind ging ick denn rut to spölln, bit ick irgendwenner neschierig wuur, un froog: „Papa, wat hemm ji beid, du un de Mann, jo to vertellen?“

„Tja, mien Kind, eenig kann ick dat in een Satz seggen: Wie hebbt uns tägensiedig dat Läven reddt!“ Dor geev ick mi nich mit tofrää, in wull dat genauer weeten.

Papa hool n' hoogen Sücht un fung gans liesam an to vertellen:

„Int Krieg weer dat. Ick weer in Fulkum biet Bahn un har jüst de Middagszug afffohren laaten. Mien rood' Bahnmütz har ich noch in Hand, do stunnen tomal dree SS Lüü mit schwardt Uniförm in mien Büro. „Papa, wat sünd SS Lüü?“ froog ick.

„Ach, mien Kind, dat is'n biester Kapittel för ganz Dütschland. Wat domals aal passeert is, dat könn' wie sienlääbent nich wär affwischen. Man sovöll kann ick di up eenmal heel nich vertelln!

Dit Belävnis weer nett schlimm genoog. Blooß wiel disse Mann 'n annern Gloov har, is he insperrt worden, int K.Z. Konzentrationslager het dat översett'. De Lüü, dat seggt dat Woord, sull'n sück besinnen, nee konzentreeren; in Wirklichkeit sünd d'r  'n heel büllt umkamen. De Mann muß 'n groot Gatt graven, dor süllst in, un denn hemmt se hüm de Sand bit an Hals paast. Dör mien Utseggen, dat he keen Minschk wat dahn hett, un ok nix tägen de domalig Politik, is he wär free kamen!“

„Ja, un denn“? froog ick wat bang.

„1945, as't Krieg ut weer“, schnack Papa wieder, „wuurt' aal besett', Fulkumer Bahnhoff ok. Do hemmt de Siegermächte van de oll verdammte Krieg, hier weern Kanaris (Kanadier) t'aal beschlaggnahmt. Un mi, as Bahnhofsvörstaaher,  hemmt se stünnenlang de Pistoll ant Kopp holln. Int Loog sünd Fragen stellt worden to mien Person. Tja, un do het he för mi utseggt, dat ick ok nüms wat dahn har.

Un aff un an, denk ick, mien Kind, mutt dat wär up't Tapet. Un  vergätten wordn, dröfft dat nie!“

Ick hebb dat bit vandaag nich vergäten, dat Belävnis van mien Vader! Immer wenn ick de Lüü mit de Hefftjes int Stadt seech oder de roode Mütz up Bahnhoff, denk ick an  „Tägensiedig“.