HVV Holtgast - Lieder und Geschichten |
Mitgahn
laten !
van
Wilfriede Aden-Bakker Güstern
läs ick int Kurier,uns Blattje, unner Florian, Thema Taschendiebin........ un
do full mi dat wär in............... Lang
Jahren hebb ick as Plünnenrieter arbeit'. Vandaag heet dat ja woll, int
Textilhandel, off noch bäter, tominnst nobelder, in't Modehuus. Dor is in good
Twintig Jahr so allerhand passeert. So ok an disse een Sömmerdagg....... Wi
harn Ständers buten mit reduzeert Blusen, Westen, un wat so int Angebot weer.
Ick bedeen int Laden nettekrat uns Naberschke, as dor Froo Janssen, ok n' Kundin
int Laden kummt, un seggt: „Dor is een bi de Ständers buten, ick glöv de
klaut!“ In de Moment kunn ick nich weg, man mien jung Kollegin, röhr sück ok
nich! Se weer biet Kasse, un wull dor säker erst klor woordn. Do kweem de upgerägte
Froo allwär un reep: „Nu kaamt se doch, de Mann klaut würrelk!“ Mien
Kollegin har woll Angst, un meen: „Gah du doch äben hen. Ick mag dat nich,
ick hebb sowat noch nich belävt!“ „Silke“, sä ick, „du sütst doch
woll, dat ick noch to doon hebb. Wi sünd biet Anproov, un denn mutt Längt
affstoaken worden, dat Näihstersch glieks anfangen kann!“ Mit mal flog de
Glasdöör wär open, un de upgerägt Kundin stunn midden int Laden un bölk:
„De hett sein Tasch vullstoppt, un will sück ut '
Stoff maken, wenn se nu nich futt kamen!“
Och du leve Tied, nu nütz' dat ja nix mehr, een muß hen. Mien Kollegin reep wär:“Ick
nich, ick nich, ick roop lever de Polizei!“ „So,“ sä ick, „denn blifft
dat wär an mi hangen, wa, meenst du ich mag dat?“ Un tägen mien Naberschke
noch gau: „Nähmt man all to Utwahl mit na Huus, mörgen moak wi wieder!“
Denn stapp ick gau tot Döör ut, un bi de Ständers lang. Bi de letzte Ständer,
de all hast ant Lohn stunn, seech ick de Mann stahn. Pool dwas up't Kopp un n'
dicken rooden Nöös keek dr' unnerdör. Sien Rad har he tägen sück stahn, mit
n' grooten Tasch dran. De Kleerbügels keeken dr' baaben herut. Wat
'n Törffkopp, doch ick, un froog hüm: „Wat sall dat, worüm klauen se Froolüü-Klamotten,
un denn noch mit Bügel?“ „Un
off wi dat övernähmen“, hör ick achter mien Rügg well seggen, „dat is
oll Bekanntskopp van uns. Man, besten Dank, se hemm' uns wat Arbeit affnahmen“,
schmüstern de Schandarms. Ick weer blied, as disse Dagg rum weer, un dat aal so glimpelk afflopen weer. Man
tofrä, richtig tofrä weer ick nich! Hoppenlich, doch ick , kannst du mörgen wär
dien Arbeit dohn, un nix anners as dien normal Arbeit! |