Höhner...   van Wilfriede Aden-Bakker ut Nörden  

Siet en paar Daag kakelt un deit dat in uns Nahberskupp!

Dat sünd wi heelnich wennt. Wi wahnen in d' Stadt, dat heet nich nett in de „City“, aver ok nich buten an de Stadtrand.

Jahr un Dag hett dat hier in de Nahberskupp keen Henn of Hahn mehr geven.

Halt, stop, stimmt nich ganz. Bi de Nahbers an uns rechter Sied gifft en staatsken Hahn, man de is ut Blick,  ’n feinen witten, mit en roden Kamm. De sitt up en hogen Stang an d' Kant van hör Tuun. He dreiht sük, kickt bi Westwind frünnelk in uns Tuun, un sall woll so as Weerhahn docht wesen, vanwegen de Windrichtung. Villicht hett he ok noch en Temperaturmeter unner sien Achterennen. Door könen wi aver nix van sehn, umdat door al wat Buschwark vörsteiht.

Nejerdings wahnen nu aver ok Höhner, ganz lebendigen, in uns Nahberskupp, so’n beten uns dwars tegenöver. Un umdat Höhner dat ja nu ansük hebben, dat se bi dat Eierleggen kakeln, weten wi temelk genau wovöl Eier bi de Nahber in de Nüsten liggen. Tominnst, wenn dat good Weer is, un de Fensters sünd up Gluup, of wi sitten up uns Tuunbank, denn könnt wi richtig hören, wo de Post afgeiht bi dat Eierleggen. Dat lesd Enn van dat Kakeln is besünners luut, un doornaa is’t denn tomaal weer heel still, dat heet, wenn nich ’n annern Henn in Konkurrenz treden deit un dat Kakeln van Nejen weer losgeiht.

Blot Kükens, de sall dat woll nich geven, door fehlt de Höhnerdamen schlicht weg de Hahn, van wegen de Befruchtung. Is ja reinkants schaa, hebbt wi docht, un denn ok fraagt, waarum  denn nu keen Hahn manken de Höhner is. De Nahber hett uns denn vertellt, dat he de Anwohners dat nich andoon will, dat smörgens för Dag un Daag al en Hahn kreiht.

He hett nu ok en Blickhahn, so’n feinen bunten, up en hogen Stang  bi sien Höhner in de Tuun stellt. Off de Höhner dat wat to is? So as Bild is de Hahn heel mooi, mit all sien Farven.  Aver för de Höhner throont he eenfach to hoog daar baven up sien Stang. Welker Henn löppt denn woll mit Kopp in d’ Nack un kickt bi de Hahnenstang anhoog? Keeneen, glöv ik! Dat is nu so en reinen Froolüü WG, un bit up dat Kakeln bi’t Eierleggen, gifft dat överhoopt keen Kribberee! Is doch aarig, elker Henn bruukt doch maal wat to kribben. Dat maakt doch so en Höhnerlevend vööl bunter…

Van uns Nahber is dat ja heel anstännig, hebb ik so simeleert, an de Mörgenruh van all annern to denken. Man, wenn so en Hahn kreiht, ik meen smörgens, dat hett doch wat, is doch so richtig urig. In Halvslaap meent’n denn, dat’n up en groten Buurderee (Bauernhof) mit örnlik Bott um Huus to, wahnen deit.

Un to goder lesd bruukt nüms mehr en Wecker. Överhoopt, wenn de smörgens pingelt of rappelt, dat klingt doch ok nich beter oder? Aver en Vördeel hett de Wecker natürelk!  De kriggt en up d’ Kopp, un denn is dat weer still…