|
Golden
Hochtied van
Wilfriede Aden-Bakker
So
heel völ weet ik nich mehr....Aber dat torügg denken, sük besinnen bringt
denn doch noch wat vandagg. Ganz
büllt Hannen hebbt door domaals mithulpen, dat de 1. Oktober 1948 en Fest wurrn
de. Oma
un Opa, van mien Moder’s
Famillje, hebbt teihn Kinner grootmaakt, seß Wichter un veer Jungs. Twee
van de Jungs weern in d’ Krieg bleven. Unkel Freerk, un Unkel Wilk, na de denn
ok so mennig Kind nömt worden de. De annern weern weerkamen, ok de Schwegersöhns.
De letzte, Unkel Johann, keem in August, nett vör d’ Golden Hochtied ut
Kriegsgefangenschaft van Russland. De
Tied, dree Jahr na d’ Krieg, un gliek na de Währungsreform, weer armselig.
Man Oma un Opa harrn Landstee: Stück off wat Koih, en swart Peerd un en bruun,
Swien, Höhner un twee Katten: Klaas un Peterke. Se kunnen sük woll helpen. Bi
Tieden weern se vör dat Fest an’t „Inraaden“( Vorrat anlegen). Höhner
wurrn slacht, Brood un Torten backt. Oma weer an d’ Botter karnen. Ik kann mi
noch besinnen, dat se alltied see: „Dat schiffent all“, un denn dür dat
nich mehr lang, denn weer dat würrelk Botter. Door kunn ik mi nich genog över
wunnern! Mit
dat Övernachten weer dat nich so eenfach. Man Oma wuß Raad: „För de Utwärtigen
maakt man wat Quateren in’t Gulf un up Böhn torecht, un de Kohstallen mutten
reinfeert wurrn, un frisch Stree daarup; un denn Dekens parat leggen!“ Up
Döskdeel stunnen lang sülvstmaakt Disken un Banken. Door un in d’ ganz
Binnerennen wurr fiert. De erst Moi-Wagens kemen all vörmiddags up d’ Hoff.
Un Suppendent Schomerus un sien Ollsk seten midden mank all Gasten. Fein
Riemsels, Gedichten un Musik van d’ Handörgels wurrn vörbrocht, un sungen
wurr d'r. De ganze Casperskinner kunnen singen as Nachtigallen. Vör't Schummeldüstern
wurr in’t Appelhoff en Bild maakt.
Later geev ’t Höhnersopp ut de groot Waskpotten in Achterköken. To Drinken
geev dat Bowle , sülvstbrennt Söpke, un Oma harr ok noch sülvstmaakt Wien
antobeden. Wi Kinner kregen Saft ut Tassen. Ganz laat an Abend stunn Unkel
Remmer in d’ Spieskamer un hool Bowle ut d’ Püllpott. „Na, will’ ji ok
Maal wat slickern?“ froog he, un harr 'n Överblievsel in d’ Sleev. Man door
kweem mien Moder överto, un see: „Nix dr'van, Kinner wurrn ja “ manoli“,
daar is doch Janever in“. „Denn is de Rest för d’ Katt“, smüster Unkel
Remmer. Dat hett mi woll Sörgen maakt, ofwoll ik nich genau wuß, wat 'manoli'
bedüden de. Man Moder harr door 'n P vörsett; denn kunn dat vör de Pussis ok
nich good wesen. Un Peterke, de hellerder Katt, hebb ik moi eit, un later is he
mit uns na d’ Höcht, na uns Huus henlopen. Anner
Dag ging dat laat Vörmiddagg van Uprühmen un Steerten sweelen. Dat en of anner
Vertellsel keem noch weer up d’ Tapet’. Un een Unkel, dat weet ik noch, de
leep de ganze Dag in d’ Krull, de harr snachts de Dreih' nich na d’ Kohstall
kregen. He weer in'n groten Törfkörv landt, un is door denn woll in d’ Slaap
kamen, Man all annern hebbt van dat Fest noch lang tehrt un vertellt. Upschreven, Ende Juli 2007 |
