Nu lag se up Starvbedd un wull mi anschienend noch mol wiesen, wo gern se mi har. Bold mien heele Kinnertied hebb ik bi hör verbrocht. Wenn mien Moder dat mol weer up d’ Leven har un an herumfutern was, denn gung ik no d’ „anner Sied“. Bi mien Oma kunn ik mien Sörgen offladen, se har immer Tied för mi. 

Dorbi har se genug mit sük sülmst tö dön. Hör Knaken wassen sied hör Geburt nich so wussen, as dat normol is. Fiev Kinner het se in de Welt sett. As dat Jungste nettekrat övert Rugste wer, stürv hör Mann, un van dor off an muß se sük alleen dörbieten. Mörgens fröh upstahn, Kinner för de School törecht maken.  In de Sömmertied het se sük  vörmiddags bi de Buuren ‚n Groschen töverdeent, denn van hör Wittwenrent kun se nich leven off starven. 

Poor Johr later, as de Kinner sük alleen helpen kunnen, stunn se jede Mörgen um 4 Ühr up un mok sük tö Föt up Stapp van Groodefehn na dat tein Kilometer entfernte Marcardsmoor tö Törf stuken. Abends geng dat denn weer na Huus. As ik later up de Welt quamm un de Büx drög har, het se mi as hör ollste Enkelkind mitnomen. 

Grod quamm ik mi vör tüsken all de Arbeiters, wen se mi mit inspannen bi d’ Stuken. To Eeten gav dat Schwartbrot mit Käske un tö Drinken „Mukkifukki“. Wenn in de late Sömmer de Törf drög was, wur dat mit Kaar up een Schleepschipp brocht. Twee Mannlü trukken dat Schipp an Seilen 10 Kilometer dör de Deep na Groodefehn. As lüttje Böds seet ik up Schipp un hen off her kunn ik ok ‚mol dat Ruder fasthollen. 

Moi was dat in de Wintermonten. Teekedel an ‚d Susen up d’ Für. De Footdeel leg full Schaapwull, de mit een grooten Kamm för dat Spinnen törrecht makt wur. Van dat Gaarn het se Pullovers un Strümpen breit. Antrekken mug ik dat Tüch nich so gern, denn de Wull stiekel

Een up d’ Leven.

 Ik kann mi nich besinnen, dat Grootmoder in de hele Tied eenmol verdreiht west is. Lieder het se mit mi sungen, Gedichten vertellt. As ik no d’ School henquamm, kunn ik den ganze Grübels utwennig. Krank west is se no mien Dünken noit. Dor har se keen Tied tö. Hör Slagwort was immer: „Van Arbeit is noch keen Minske dod bleven!“