Etta un de Mull         van Oskar Stephan ut Esens 

Se sünd ja moi antökieken. Dat Fell föhlt sük an as Samt. Sogor een Riemsel gift dat: „Achter uns Huus ploogt Peter Kruus, sünner Ploog un Radd ploogt he dar’n Gatt. De Lüttje Peter Dick ploogt alltied för sük, bargup und bargdaal sünner Iesder un Stahl!“

Glieks, na de Krieg, as uns dat all ‚n beeten klöterg gung, streek mien Vader un sien Kumpel mit Schüpp unner d’ Arm dör de Meden, um Jagd up de Mull tö maken. För een frisch upstött Bült bleven se stahn un wachten, bit dat lüttje Bevern van neijen losgung. Se harn de Künn van. Jüst, wenn de Eer an tö trillern fung, stöten se tö. Een Slag mit Schüpp up Kopp un aff mit dat Deer in d’ Rucksack.

Twintig bit dartig Stück an Dag mussen de an glöven. Dat Fell wur hör över d' Ohren trucken un verköfft. Fieftig Penning geev dat daarför. In de slechte Tied een moi Tötbrot för Moders Huushaltsgeld. Vandag steiht dat Deer unner Naturschutz. Dat ist ok good so! Ober, wenn wi mol ganz ehrlich mitnanner sünd, denn het doch elke disse Deern överall gern sehn, blod neet in sien egen Tuun.

So gung dat ok de Schoolmester Rinnert. He was in jede freje Minüt in sien Tuun un Gewaßhuus an rieten. Gemüs för de heele Winter hol he herut. Dor kunn he nu würrelk keen Mull bruken. Ober, wo het dat so moi?- „Mennigmal kummt d’ anners as man denkt“!

As jede Mörgen, so leep he ok disse Mal , beför he na d’ School gung, över sien Grundstück. Unner dat Kökenfenster ankomen, truff hum de Slag: upsmeten Eer, dree Meter lang. He har Visit, van de Mull – utgerekend he. Dat kunn neet angahn!

Dar sien Kinner in d’ School up hum wachten, gav he sien Froo Etta de Updrag: „Du setzt di hier nu up een Stohl so lang hen, bit de Mull weer upstött. Wenn du dat süchst, denn nimmst du de Schüpp, steckst to un haust hum een up d’ Kopp!“

Etta har alltied daan, wat Rinnert seggt. Se sett sük up Stöhl, Kopp in d’ Hannen un wacht un wacht. Na ‚n langen Tied rögd sük wat. De Eer fangt an tö trillern. Etta holt Luft an un bi dat twede Mol steckt se tö. Dat moje Deer liggt up Rügg vör hör mit sien sülvergrau Fell. „Dor kann ik neet mit Schüpp up hau’n“, denkt se un nimmt een verrußten Waschpott, de tofällig tegen hör steiht un sett hum verkehrt herum over dat lüttje Leven, wat dor vör hör liggt. Dat Deer an d’ Kant moken schall Rinnert övernehmen, un geiht in d’ Huus, um Sük ‚n Trecksel Tee tö moken. Se har de Kluntje nett in d’ Tass un wull hum mit Tee tö’n Knistern brengen, dor geiht hör een kollen Schuur övert Rüg:

Schull de Mull unner de Pott intüsken ........? „Oh du Döskopp“ denkt se un rennt na buten. As se de Pott umstött, sücht se noch nettekrat dat Achteredel  van dat Deer, wat ut de Eer kickt. Moi antökieken is dat, nett so, as wenn hör Rinnert an’d Twist danzen is un mit Mors wackelt. Nu nochmal na de Schüpp griepen?- Dat brengt se neet övert Hart.