Opas Perd        van Gerd Aden ut Wittmund

Mien Grootolln van Mooders Kant harr´n hennigen Landstee. Levend Inventar bestunn ut een Perd, veer - fief Koij, wat Towas, Swien un Höhner. As ik noch na d´ Skool gung, weer ik dor hast nett so völ as in Huus. Dat truck mi dor hen, inwiel dor immer Bedriev weer. Veer jung Kerls, "Opas Jungs", wat mien Unkels weer´n, broggen Lebend in d´ Kaat. De beid Ollsten weer´n in d´ Landwirtschaft un de anner beiden weer´n Timmermann. In´t Geheel tein Kinner hebbt Opa un Oma grotmakt. Of dat vandaag noch woll mögerlk weer, ohn Kinnergeld un anner Staatshülp?

Opas Perd, wor ik van vertellen will, kunn dat wat he muß, mackelk of. Opa sülvst weer nich de Fellste un so gung´t ok mit sien Perd dörgahnsweg al stappfoods. Överhopt  harr Opa mit Deerden büld up. Dat keem sien Perd buterdem togood. Weer´n Fessels oder Gelenken mal ´n beten answulln, keem d´r Philipps-Smeer an. Meesttieds hupt. Körtum: Opas Perd hart god, so god, dat he düchtig groijen de. Up´t Krüs mußt all Spagat maken, wenn hum rieden wullst.

Nu kunn´ ja meenen, dat so´n Perd van wegen Opas Godmödigkeit ok fraam un licht to föhr´n wesen mußt harr. Man nee, he kunn mitunner överdadig, luursk un hibbelig wesen. In d´ Stall achter hum lang lopen weer immer ´n beten riskant.

Bi Sömmerdag leep´t Perd in´t Land, ´n Weidstück stuv an d´ Straat. An  d´ Noordsied van d´ Straat verleep ´n Sömmerweg (Sandweg). För Spannwarken mit Ackerwagen weer´t Fahr´n dor ruhiger up as up Klinkers. An d´ Südsied weer´n smal Footpadd. De Bewaß weer ´n Biotop vör sük. Moij Bööm, damals noch Ulmen, un hen un weer Eschen sümmen beid Sieden in.

Chaussee-Slootskant weer mit Struk un Busk, Brummelbeer´n un wil Rosen ´n Paradies vör Singvögels. Bookfinken, Geelbössels (Goldammer), Rubientjes (Hänflinge) un Tuunsingers (Grasmücken) kreegst faken to hör´n un to sehn.

As ik all wat gröter weer, drüff ik´t  Perd woll´n mal mit na´t Land bringen. Een van mien Unkels fohr denn mit Rad tegen mi an, un up Rüggtour keem ik dor vör´n up.

An een Abend in d´ Arnt -lesd Fohr weer´t wat lat wurn- sull ik´t Perd man eben gau alleen in´t Land bringen. Opa weer d´r tegen, aber een van mien Unkels hiev mi up´t Perd, un in d´Srang gung´t van Warf af. Nett vörher weer´t Verkehrsauto van Esens na Auerk vörbifahr´n. ´n ennenwees hen mutt woll well utstegen wesen, un so keem dat, dat ik´t Verkehrsauto överholt hebb. De Lü in d´ Bus slogen Hann´ baven Kopp tosamen. Seech seker gefährlk ut, so´n lüttken Kerlke up breed Perrügg.

Wenn ik d´r bit dorhen ok noch good mit torecht kamen weer, so weer dat an Enn´doch heel anners as ik´t hemmen wull. In vull Galopp dreih mien Perd to d´ Dammstee in, ik keem mit Skuller vör de lesd Chausseeboom, un up Stee stunn´t Perd vör´t Steck. Nu kem de Physik mit in´t Spill. Ik flog över´t Perd sien Kopp weg un leeg, ehr ik mi verseeh, an´t anner Sied van´t Steck - in´t Land. Disse Position weer ja nu nett verkehrt um, man´t weer glückelk al goodgahn.

Up Weg na Huus keem Opa mi tomöt. He harr düchtig Sörg hat. Ik wer blied, dat he mien Bröklandung nich sehn harr. Up mien Unkel weer he an disse Abend nich good to spreken. He futer noch´n Tiedlang wat herum, un denn sä he: "Dat weer dat erste un letzde Mal, dat du d´  lüttk Jung alleenn mit Perd naht  ´t Land ledst".

Un ik - wat sull ik seggen?