Rinnfalln              een Vertelisel van Felix Ridder

Twee Ostfreesen ut de Gegend van Grootheid harn dat woll dick achtert Ohren, fulln aver mit hör Nümigkeit vör nich altolang Tied bannig up Nöös.

Un dat käm so. Se mussen Soldat wurn un wurn na Hessen intrucken

Is nu mal Ostfreesenort, nich gliek in frömden Umgebung völ to seggen. Dehn se ok nich – un wenn, denn up Platt.

Meen een van hör Kameraden, „die Ostfriesen sind doch doof, die können nicht einmal hochdeutsch sprechen“.

As se dat hören dehn, wulln se dat ok garnich können. Kun een fragen wat he wull, se verstahn hel un dall keen Hochdütsch.

Sogor de Üpperst van´t Kompanie har nix dorgegen, dat för hör een Hochdütschkursus ansett weer. Man sowiet käm dat nich.

Wär Saterdag, un uns beid Ostfreesen harn Utgang. De Hochdütschkurs wär ja vielicht dörgahn, wenn dor nich in´t Schummerdüstern twee söte Deerns lopen harn, de se in´t feinste Hochdütsch anschnaken dehn, um to flirten, so seggt man dat nu woll.

Man dor har´t Uhl sätten – denn nett as dat so richtig los gung un se de Deerns de Kopp verdreien wulln, käm utgeregnet hör Kompaniechef üm Eck achter hör an un wunner sük, wu fein de Ostfreesen mit de hochdütschke Sprak umgahn kunnen.

He leep an hör vörbi un de so as wenn he nix hört har. Över dat dick En´n käm achteran

De heele Kopanie schmüsterte, as de beid mit hör söben Saken övet Kasernenhoff tuffelten um hör Strav aftositten.

Dree Dag achter Schlött har de Hauptmann hör upbrummt wegen Verdummung der Vorgesetzten und Erschwernis des Dienstablaufes .......